വേനലിന് ചൂടിനാല് കലി പൂണ്ട വെണ്മേഘം
കുളിരും മാരുതനാല് പകയായ് പെയ്യവേ
തരുതടയില്ലാത്ത സഹ്യനോ നിളയോടു
അരുതെയെന് മകളെയെന്നോതുന്നു മൌനമായ്
വൃദ്ധനാം പിതാവിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കീടാതെ
ആഴിയാം പ്രിയനെയോര്ത്ത് അവളോ വിട ചൊല്ലി
രണ്ടു നാള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് നിള തന് കാല്പ്പാടുകള്
തെളിഞ്ഞു വരവായ് ,നാടെങ്ങും വറുതിയായ്
മണലില്ലെന്നതത്രേ കാരണം ചൊല്ലൂ അവര്
പ്രകൃതിസ്നേഹികളും കവിയും കഥാകൃത്തും
എങ്കിലോ മാനുഷാ നീ നൊക്കു നിന് കണ്ണാടിയില്
ആ മണല് തന്നാലെ നിന് ഗൃഹവും പണിതീര്ത്തു
പഴിചാരേണ്ട നമ്മള് ഇനിയും പരസ്പരം
ശാസ്ത്രമേ കണ്ടെത്തു നീ പുതുതാം മാര്ഗങ്ങളെ ....
കുളിരും മാരുതനാല് പകയായ് പെയ്യവേ
തരുതടയില്ലാത്ത സഹ്യനോ നിളയോടു
അരുതെയെന് മകളെയെന്നോതുന്നു മൌനമായ്
വൃദ്ധനാം പിതാവിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കീടാതെ
ആഴിയാം പ്രിയനെയോര്ത്ത് അവളോ വിട ചൊല്ലി
രണ്ടു നാള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് നിള തന് കാല്പ്പാടുകള്
തെളിഞ്ഞു വരവായ് ,നാടെങ്ങും വറുതിയായ്
മണലില്ലെന്നതത്രേ കാരണം ചൊല്ലൂ അവര്
പ്രകൃതിസ്നേഹികളും കവിയും കഥാകൃത്തും
എങ്കിലോ മാനുഷാ നീ നൊക്കു നിന് കണ്ണാടിയില്
ആ മണല് തന്നാലെ നിന് ഗൃഹവും പണിതീര്ത്തു
പഴിചാരേണ്ട നമ്മള് ഇനിയും പരസ്പരം
ശാസ്ത്രമേ കണ്ടെത്തു നീ പുതുതാം മാര്ഗങ്ങളെ ....